Beschrijving: A Bit o' Heaven: geregisseerd door Lule Warrenton. Met Mary Louise, Harold Skinner, Ella Gilbert en Donald Watson. Het verhaal gaat over een kreupel kind, Carol Bird, de enige dochter van haar rijke ouders, die bovendien trots is op twee sterke, gezonde zoons. Kleine Carol is een hopeloze invalide, en de tedere liefde en genegenheid van de hele familie gaan naar haar uit, uit angst voor de dag waarop de ziel zal vluchten uit het kwetsbare lichaam. Carol heeft ook een toegewijde oom Jack, een reiziger in verre landen, die haar opvrolijkt met een brief, waarin hij belooft naar huis te komen en Kerstmis met haar door te brengen. Maar de kleine Carol heeft andere vrienden, inderdaad buiten haar sfeer, maar niettemin trouwe, loyale vrienden, die er alles aan zouden doen om haar pijn te sparen of haar plezier te brengen. Dit zijn niemand minder dan de negen haveloze leden van de familie Ruggles, kleine jongens en meisjes die in de buurt wonen, die Carol vaak heeft zien spelen en wenste dat ze zich bij hen kon voegen. Mevrouw Ruggles, hun moeder, een weduwe, werkt onophoudelijk om dit gezonde kroost van haar groot te brengen, van Sarah Maude, de oudste, en het kleine moedertje, tot aan de stoere kleine Larry, de lieveling en trots van de familie Ruggles. Kort voor Kerstmis vraagt ​​Carol, die al een tijdje van plan was haar Ruggles-vrienden een aangename verrassing te geven, aan haar moeder of ze hen mag uitnodigen voor een kerstdiner. Mevrouw Bird stemt er graag mee in, en dus wordt de uitnodigingsbrief geschreven door Carol en door Sarah Maude naar mevrouw Ruggles gebracht. De commotie die deze brief veroorzaakt, wordt het best verteld op de foto's, evenals de voorbereidingen die mevrouw Ruggles heeft getroffen om haar kinderen in presentabele toestand te laten verschijnen. De vrolijkheid die deze voorbereidingen teweegbrengen, grijpt de toeschouwer zo voortdurend in zijn greep dat hij het besef van tijd en plaats verliest. Hij zit er werkelijk middenin, soms sympathiseert hij oprecht met mevrouw Ruggles in de lastige problemen waarmee ze wordt geconfronteerd, en bewondert hij oprecht de vindingrijkheid die elke moeilijkheid overwint. Peory heeft bijvoorbeeld geen kousen, en mevrouw Ruggles overwint de moeilijkheid door tegen Clem, haar oudste jongen, te zeggen dat ze naar buiten moet gaan en mevrouw Cullen, een buurvrouw, moet vragen haar een paar te lenen en te beloven dat Peory haar zoon zal geven. Jim Cullen de helft van haar snoep. Peory laait op bij deze afspraak, maar mevrouw Ruggles lost de zaak op door te vragen: 'Wat zou je liever doen. Jim de helft van je snoep geven of met blote benen naar het feest gaan?' De genoemde kousen zijn een plaatje, gestreept, niet als een zebra, maar zwart en wit! 'Dat wordt jou! Zijn ze niet stijlvol, Peory?' zegt mevrouw Ruggles tegen de ontevreden jongedame, terwijl ze hen verrukt aankijkt. Vervolgens zegt mevrouw Ruggles, terzijde tegen de andere starende leden van de familie, zelfverzekerd: 'Niemand zal weten dat ze ze aan heeft.' Dit is slechts een voorbeeld van de vrolijke voorbereidingen, waarbij de generale repetitie waaraan mevrouw Ruggles haar kroost onderwerpt, voordat ze naar het Vogelhuis vertrekken, niet wordt vergeten. Ze zullen zowel jong als oud, en mensen van alle leeftijden, zeker bekoren. Het tafereel waarin de familie van de Ruggles rond de kersttafel zit, met oom Jack aan het hoofdeinde en de invalide Carol verrukt toekijkend, zal iedereen die het ziet nog een tijdje bijblijven. De directeur heeft ervoor gezorgd dat de Ruggles-kinderen eten zoals ze thuis gewend zijn, en Larry eet zo hongerig dat zijn gezicht al snel begint te rimpelen van de pijn, die voortkomt uit een overvol 'buikje'. De slotscène is er een van verdriet. De vrolijke Ruggles-kinderen zijn vertrokken, beladen met prachtige kerstcadeautjes, uit Carol's kerstboom. In de armen van haar moeder wordt het kind door een grote flauwte gegrepen. 'Moeder, ik denk dat we de verjaardag van Christus deze keer precies hebben gevierd zoals Hij het wilde', fluistert ze en sterft dan..